Cooba

http://ksiazki.wp.pl/wiadomosci/id,31501,wiadomosc.html?rfbawp=1142375707.876

Smakowity kąsek dla wszystkich, którzy byli w Gdańsku na dyskusji panelowej o Adamie Mickiewiczu (poza Dzwonem - Burakiem 8ppp "tysjonc osjemset..." - normalnie wstyd zesłał na resztę chłopaków). Mnie, szczerze mówiąc, duma rozpiera, jak sobie pomyślę, że widziałem tę kobietę na żywo. A jak ją zobaczyłem przed FuckDonaldsem to aż ją chciałem prosić o autograf, ale się powstrzymałem... Ino teraz żałuję.

Macie jakieś przemyślenia związane z tym, co się dzieje w literacko - humanistycznym światku? Często zwracamy się ku obcym, w naszych oczach lepszym, jakościom, wzorcom (vide moda na orientalizm, nie taka znów niszowa, jak by się wydawać mogło, bo co nastolatek, to przeważnie lubi mangę i anime rodem z Japonii, a przynajmniej miał styczność). Tutaj mamy zaś sytuację, gdy ktoś sięga po naszą literaturę i bardzo ją sobie ceni. Jest w tym jakaś niesamowitość przyciągania obcości i odpychania własnego dziedzictwa. Ja nigdy nie chciałbym tańczyć w kaszubskim zespole ludowym, a jednak zagraniczne tańce ludowe wydają mi się interesujące ze względu na swoją egzotyczność. A przecież wystarczy się z naszą rodzimą kulturą wybrać do innych, aby wywrzeć na nich podobne wrażenie! Cudze chwalicie, swego nie znacie....